Deze manier van leren heeft mijn horizon geopend — letterlijk

Hoe begon jouw ervaring met deze aanpak? 

‘Ik kwam net terug uit Valencia, waar ik mijn stage had afgerond... Ik zat niet lekker in mijn vel en had totaal geen zin meer in school. Mijn plan was om gewoon achterin te zitten en zo min mogelijk op te vallen.’ 

Hoe reageerde je op de eerste lessen? 

‘We moesten meteen opstaan en door het lokaal bewegen. Dat was het laatste wat ik wilde. Maar er gebeurde iets in de groep. In de pauzes merkte ik dat ik steeds een beetje dichterbij kwam, alsof de sfeer me naar binnen trok.’ 

Wat maakte deze lessen anders? 

‘Hier vroegen ze: “Hoe gaat het met jóu?” en “Wat vind jij?” Dat was ik niet gewend. Het ging niet meer om cijfers of opdrachten, maar om mens-tot-mens contact. Daardoor durfde ik weer initiatief te nemen.’ 

Wat heeft het je gebracht? 

‘Zelfvertrouwen. Ik begon deze periode onzeker en somber, maar aan het eind voelde ik me weer wie ik was. Ik was weer blij met mezelf. Dat zegt genoeg.’ 

Wat viel jou meteen op aan deze manier van leren? 

‘De groep was vanaf het begin veilig. De combinatie van bewegen, persoonlijke vragen en samen opdrachten doen doorbrak meteen alle ongemak. Het was alsof iedereen dacht: we doen dit samen. Hoe vreemd het ook voelt.’ 

Waar merkte je persoonlijk het effect? 

‘In de feedback van anderen. Studenten zeiden dingen als: “Jij verbindt de groep,” of: “Jij staat makkelijk voor een groep.” Ik had dat nooit als kracht gezien. Het was gewoon wie ik was. Maar door de lessen en de terugkoppeling zag ik dat het echt een kwaliteit is.’ 

Hoe kijk je er nu op terug? 

‘Laatst las ik oude waarderingsbrieven terug en toen dacht ik: wauw, daar stond ik echt in mijn kracht. Het hielp me om dat weer terug te vinden.’ 

Met welk gevoel begon je aan deze lessen? 

‘Een vriendin zei tegen me: “Dat onderwijs is helemaal niet schools, dat moet je doen.” Dat sprak me wel aan. Maar toen ik hoorde van ‘Hoofd, Hart & Handen’, dacht ik ook: oké… waar gaat dit heen?’ 

Wat verraste je het meest? 

‘Hoe snel je een groep kunt vormen. We deden dingen die totaal buiten je comfortzone lagen: opdrachten in stilte, bewegen, elkaar aankijken. Maar ik voelde: wat een mooie mensen zitten hier. Dat had ik nooit verwacht.’ 

Welke opdracht blijft je bij?  

‘We gingen zelf les aan elkaar geven. Ik gaf mijn klas een les over het stellen van doelen. Dat was heel spannend en ook heel leuk om te doen. Ik vond het super leerzaam. Die les die liep als een zonnetje. Ik was trots op mezelf.’ 

Wat heeft het je gebracht? 

‘Ik werk in mijn huidige baan veel achter mijn laptop, maar dit onderwijs heeft me laten zien dat ik uiteindelijk iets wil doen met ménsen. Deze lessen hebben me aan het denken gezet: wie wil ik zijn, waar wil ik naartoe, welke rol past bij mij? 

En ik heb ook geleerd dat ik groot mag dromen. Tijdens het Hoofd, Hart & Handen onderwijs kreeg ik terug dat ik een leider ben of kan worden. Dat sprak me zo aan. Dat wilde ik onderzoeken. Nu ben ik actief in de politiek.