Marc Bakker

Marc Bakker wordt beschouwd als autoriteit op het gebied van het klinisch redeneren voor verpleegkundigen. Sinds 1980 is hij werkzaam als verpleegkundige. Zijn werkervaring strekt zich uit van intensive care tot spoedeisende hulp, van cardiac care tot anesthesie en van psychogeriatrie tot psychiatrie. Hij heeft ruim 25 jaar ervaring in het onderwijs en is momenteel werkzaam als Expert Lecturer in het Expertisecentrum ProActive Nursing van het VUmc.

Marc Bakker is a nurse and educator at heart and has worked in intensive care, emergency care, cardiac care, anaesthesia, recovery care, paediatrics, internal medicine, oncology, neurology, orthopaedics, surgery, psychogeriatrics and psychiatry, among others. He is the founder of ProActive Nursing within the VUmc Academy and has been giving lectures, courses, workshops and master classes at colleges, universities and healthcare institutions in the Netherlands, Belgium, and the Caribbean for over 30 years. He is a pioneer and authority in the field of clinical judgement.

Interview met Marc Bakker

Hoe bent u terecht gekomen bij uw specialisme en wat motiveert u om met dit onderwerp bezig te zijn?

'Het beroep van verpleegkundige ben ik min of meer ingerold. Ik wilde eigenlijk leraar worden. Uiteindelijk heb ik deze twee beroepen kunnen combineren. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was het een van de eerste verpleegkundige hoogleraren die uitspraak deed die mij zeer trof. Het was toen erg actueel dat er ‘meer handen aan het bed moesten komen’. Deze hoogleraar zei toen heel treffend: ‘niet alleen meer handen, ook meer hersens’.'

'Deze uitspraak heeft mijn verdere carrière als leraar en als auteur een grote rol gespeeld. Vanaf dat moment ben ik zeer geïnteresseerd geraakt in het ‘professioneel denken van verpleegkundigen’ En dat is een ware queeste geworden die nu alweer meer dan tien jaar ProActive Nursing heet.'

Welke boeken inspireren u?

'Ik raak vooral geïnspireerd door studenten. De meesten zijn zeer betrokken met hun opleiding en willen zich heel graag intellectueel verder ontwikkelen. Zij komen middels patiëntbesprekingen met hun ervaringen, vragen en onzekerheden. Samen bespreken we deze en daar leren we allemaal weer van. Mijn motto als docent is: leren met elkaar van leren van elkaar. Zo belangrijk in zo’n sociaal en maatschappelijk belangrijk beroep!'