Knokploegen

Wat waren zij, de ‘terroristen’ van de Landelijke Knokploegen? Vrijheidsstrijders, avonturiers, criminelen of helden? Wat dreef hen tijdens de Tweede Wereldoorlog tot gewapend verzet?

Landelijke Knokploegen

Historicus Coen Hilbrink, wiens vader en grootvader door de Duitsers werden vermoord, onderzocht de drijfveren van de in meerderheid protestantse LKP’ers en de gevolgen van hun verzet voor hun naasten. Ook komt hij tot nieuwe bevindingen over het in de illegaliteit heftig omstreden besluit van koningin Wilhelmina en haar ministers tot samenvoeging van het gewapend verzet in Nederland. Prins Bernhard werd na veel gedoe op Wilhelmina’s verzoek benoemd tot opperbevelhebber van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten.

Een autobiografische insteek

Door het geschiedverhaal van de Landelijke Knokploegen deels vanuit autobiografisch perspectief te vertellen, maakt de auteur zichtbaar hoe hun verzet op de levensgeschiedenissen van de betrokken mannen, vrouwen én hun kinderen – ook die van hemzelf een onuitwisbaar stempel heeft gedrukt. Het boek bestaat onder andere uit persoonlijke verhalen over de levens van LKP’ers en hun naasten. Daarnaast wordt onderzocht wat de rol van vrouwen was bij Landelijke Knokploegen. Ook onderzoekt de auteur de rol die religie speelde bij de LKP’ers: Met vaak een streng religieuze achtergrond is het de vraag hoe zij hun gewelddadige daden rechtvaardigden.

Hiërarchie?

Ondanks het gebrek aan bevelstructuur binnen de LKP, laat Hilbrink aan de hand van drie bevrijdingsacties zien hoe er toch sprake was van een bepaalde hiërarchie. Bij deze acties was vaak sprake van een bijna militaire operatie. Meer dan vijftig gevangenen werden uit het Arnhemse Huis van Bewaring en de gevangenis van Zutphen bevrijd.

In de pers

“Ingetogen en met veel gevoel geschreven” – Gerard Lage Venterink (De Twentsche Courant, 11 februari 2015).