Mei 1940

In de vroege ochtend van 10 mei 1940 begon voor Nederland de Tweede Wereldoorlog. Nog geen vijf dagen later was de nederlaag een feit. Maar eigenlijk was die al op 12 mei onafwendbaar geworden, toen Duitse tanks de parachutisten bij de Moerdijk bereikten. Noord-Brabant was in Duitse handen. De Vestiging Holland raakte zo afgesneden van het geallieerde front bij Antwerpen en stond er alleen voor. De Duitse opmars naar Rotterdam en het hart van het land kon beginnen. Tegelijkertijd boekten de Duitsers op de Grebbeberg successen die de Vestiging Holland ook vanuit het oosten bedreigden. Het bombardement op Rotterdam maakte verder verzet zinloos. Waarom duurden de gevechten in mei 1940 niet langer?

Belangrijke strijd voor het Nederlandse leger

Mei 1940 kan met recht een standaardwerk worden genoemd over de belangrijkste strijd uit de geschiedenis van het Nederlandse leger. Voor de snelle nederlaag van het Nederlandse leger na de Duitse inval waren altijd plausibel klinkende verklaringen voorhanden. De bondgenoten hadden het erbij laten zitten, het zou een ongelijk gevecht zijn geweest met een veel grotere, beter bewapende krijgsmacht. Deze maakte bovendien gebruik van regelrechte terreur, zoals het bombardement van Rotterdam bewees.

Ongelijk gevecht?

De werkelijkheid was gecompliceerder, zoals Mei 1940 duidelijk maakt. Het Nederlandse leger was niet kleiner dan de invasietroepen, het werd niet door de geallieerden in de steek gelaten en de Duitse militairen hielden zich in het algemeen aan het oorlogsrecht. Het bombardement van Rotterdam past niet in het rijtje terreurbombardementen.

Het werkelijke verschil, zo maken de militaire historici Amersfoort en Kamphuis duidelijk, was gelegen in training, organisatie en commandovoering.