Zo was hij nu eenmaal gebakken

Rob Groenewoud bracht zijn jonge jaren door in Tegal, een plaatsje aan de Noordkust van Java, zeg tweemaal zo groot als Haren, waar hij zijn laatste jaren sleet. Zijn levensgeschiedenis is uniek en tegelijkertijd typerend voor een grote groep Nederlanders, die hun vroege jeugd in Nederlands-Indië doorbrachten, een verloren paradijs dat alleen nog in de herinnering bestaat. Elf jaar was Rob, toen hij de bootreis naar het kille Nederland maakte. Hij studeerde er, maakte er carrière en raakte in de oorlog betrokken bij het verzet. Maar z'n draai kon hij hier niet vinden. Na de bevrijding ging hij vechten tegen de Jappen in de Oost. Dat was althans het plan maar het zou anders lopen. Zijn latere carrière in Indonesië en Singapore verliep voorspoedig en hij bekleedde ook na zijn terugkeer naar Europa, niet naar Nederland maar naar Frankrijk in eerste instantie, belangrijke directiefuncties in grote bedrijven.

Jan Menting raakte in de loop van zijn leven bevriend met deze 12 jaar oudere man van de grote wereld, waar hij tegen opzag en die in tal van opzichten een voorbeeld voor hem was. Hij schreef zijn levensverhaal, dat inzicht geeft in een tijdperk uit de Nederlandse geschiedenis en haar exponenten.