Vlucht

Kees van der Sluis is nog altijd in oorlog met de oorlog. Ook na al die jaren kan

hij er slechts met moeite over praten. Maar zijn pen kan er wel over schrijven.

En zijn potlood kan het tekenen.

De vader van Kees is joods. Hij weet wat hem te wachten staat als in mei 1940 de bommenwerpers griezelig laag overvliegen, en hij neemt een drastisch besluit. Kees’ moeder grist de jassen van de kapstok en halsoverkop trekt het gezin de Belgische grens over. In België moeten ze hun auto achterlaten; in een legervrachtwagen gaat het gezin door naar Hasselt. Dan naar Brussel, en in een overvolle trein naar Parijs. De trein wordt beschoten. Kees is dan een jongetje van zes; voor hem is alles even onbegrijpelijk als angstaanjagend. En dit alles is pas het begin van een chaotische vlucht die vijf jaar duurt.

Tachtig jaar na de vlucht kan Kees van der Sluis er nog steeds moeilijk over praten. Erover tekenen gaat wél: in tien jaar tijd maakt hij maar liefst achthonderd tekeningen. Een explosie van emoties. Pas daarna vindt hij de woorden voor dit oorlogsverhaal, dat de lezer onweerstaanbaar meesleept op een bange tocht om het onheil voor te blijven.

Over de auteur

Kees van der Sluis (1934) heeft tot aan zijn pensioen gewerkt als arts. Hij kreeg twee zonen en een dochter en zes kleinkinderen. Op 75-jarige leeftijd begon hij zijn herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog te tekenen en schilderen. Later heeft hij ook het verhaal opgeschreven van de belevenissen van zijn familie.