_w35_h45_bg.png)
Mijn zelfmoord
.png)
‘Als je dit leest, ben ik dood.’ Op 6 november 1925 joeg Henri Roorda zich een kogel door het hart. Hoe hij tot die daad was gekomen, legt hij uit in deze lucide, wrange, vaak ook grappige confessie.
Zijn ‘suïcide’ heeft tal van redenen: geldnood, de sleur van het onderwijs, de treurnis van het ouder worden. Ook persoonlijker motieven speelden een rol, zo blijkt tussen de regels door: de liefdeloosheid van het huwelijk, de ‘misdaad’ die hij beging door geen medelijden te hebben met ‘iemand die ongelukkig was’. Maar in Mijn zelfmoord staat de wanhoop lichtvoetigheid en zelfspot nooit in de weg. Dit navrante kleinood, oorspronkelijk verschenen in 1926 als Mon suicide, mag met recht een klassieker heten.
‘Mijn zelfmoord is de lucide verantwoording van een totaal niet zwartgallige, volkomen onchagrijnige filosoof, die aantoonbaar genoegen schepte in het zo sprankelend mogelijk formuleren van de aanleidingen en redenen van zijn zelfverkozen dood. Een vrolijker, geestiger, ironischer geschrift over de beladen materie zelfmoord is mij niet bekend.’ – Jeroen Brouwers
Oorspronkelijke titel: Mon suicide
Vertaling: Rokus Hofstede
Reviews 'Mijn zelfmoord'
Recensies en reviews:
'Het boek dat mijn vertaaljaar goedmaakt, het boeddhistische kleinood Het vrolijke pessimisme.'– Robert Jan Henkes in Filter
'Een terecht eerbetoon aan een schrijver die vorige eeuw uit het leven stapte. Fijn gepolijst en doordacht proza van een auteur die zich, ten gevolge van depressies en drankzucht, in 1925 een kogel door het hart joeg. Zijn nagelaten geschriften zijn evenwel fris en levendig gebleven.' ★★★★ – Cuttingedge.be
'Met "Het vrolijke pessimisme" schreef hij een geestig, scherp en gevarieerd boek, dat zijn zelftypering als ‘argeloze, enthousiaste humanist’ bevestigt. [..] Hofstede selecteerde zestig stukjes en maakte er prachtige vertalingen van. De tegenstellingen – pessimisme en vrolijkheid, verwondering en verontwaardiging, zware thema’s en luchtige niemendalletjes – maken "Het vrolijke pessimisme" ook nu nog het lezen waard.' – Nexus Instituut
Pascal Verbeken tipt Het vrolijke pessimisme van Henri Roorda in De Morgen: “Een Frans-Zwitserse schrijver van Nederlandse origine. Henri Roorda is een buitenbeen, zoals ook zijn columns (1917-1925), die zopas zijn gebundeld. Averechts, zwartgallig, volstrekt oorspronkelijk en grappig.”
'Vrolijke, verrassend moderne columns van Henri Roorda. En weer komt vertaler Rokus Hofstede met een obscure Franstalige schrijver uit Zwitserland die tamelijk geniaal blijkt te zijn. Vrolijk, dat zijn ook deze verrassend moderne columns. Wat een creatieve geest moet Roorda zijn geweest.' – De Volkskrant
