No satisfaction

No satisfaction is een persoonlijk verhaal over een tijd waarin oude waarden verdwenen en de lagere klasse toegang kreeg tot hét symbool van de oude elite, het gymnasium.

Overleef de jaren zestig

Het is begin jaren zestig. Schoorvoetend bestijgt een groep leerlingen, geboren tijdens de babyboom, de deftige trappen van het Stedelijk Gymnasium in Tiel. Als dochter van een loonwerker, zoon van een kroegbaas – de auteur – of kind van een arbeider in de jamfabriek van Flipjes Tiel  zitten ze aanvankelijk wat onwennig in de klas. Ze zijn niet afkomstig uit de traditionele kweekvijver van de school, de notabelen van de stad en omstreken. Buiten woeden de jaren zestig met popmuziek, spijkerbroek en weelderige haardos.  Binnen houdt een geharnaste, conservatieve rector met ijzeren hand succesvol de nieuwe tijd buiten de deur. Het klassieke bolwerk lijkt ongeschonden het roerige decennium te overleven. Of toch niet? 

Een kleurrijk panorama van Tiel

Van Esterik schetst een kleurrijk panorama van een provinciestad en een school tijdens de naoorlogse wederopbouw. Tucht en spaarzaamheid brengen welvaart. De babyboomers uit de eenvoudige gezinnen leren met mes en vork eten. Aan het einde van de jaren zestig is alles anders.

In de pers

"Petite histoire van grote klasse" - NRC Handelsblad (5 november 2011).

"Een glashelder en goed geschreven boek" - De Volkskrant ( 19 november 2011).

"Over de jaren zestig is al veel geschreven, maar ik heb over dit zowel bejubelde als verguisde tijdvak niet eerder een zo mooi, boeiend en af en toe ontroerend boek gelezen als No Satisfaction van Chris van Esterik. [...] Fraai beschrijft Van Esterik de opkomst van een echte jeugdcultuur [...] en hoewel Van Esterik als gymnasiast geen uitblinker was, heeft hij voldoende klassieke vorming genoten om van de uiteindelijke ondergang van deze rector een Grieks drama te maken." - Rob Hartmans (De Groene Amsterdammer, 3 november 2011).