Het leven is alleen echt wanneer 'Ik ben'

Gurdjieff werd, naar wordt aangenomen, in 1866 in Alexandropol geboren. Na zijn vroegste jeugd doorkruiste hij gedurende 20 jaar het nabije Oosten en Centraal-Azië op zoek naar de verborgen kennis die hem in staat zou stellen de zin van het leven te doorgronden.

Gedurende deze periode verbleef hij in verschillende voor de buitenwereld vrijwel ontoegankelijke gemeenschappen en kloosters en werd hij zich bewust van zijn levenstaak: de door hem verworven objectieve kennis uit te dragen en hen die geïnteresseerd zijn de weg te wijzen naar een volwaardig leven.

Het leven is alleen echt wanneer 'ik ben' vormt na Beëlzebubs verhalen aan zijn kleinzoon en Ontmoetingen met bijzondere mensen het sluitstuk van de trilogie Het Al en Alles van Gurdjieffs geschriften.

Gurdjieff begon met het schrijven van deze 'Derde Serie' in november 1934 maar stopte daarmee al na enkele maanden. Daardoor is dit boek in vergelijking met de opzet die hem oorspronkelijk voor ogen stond in feite onvoltooid gebleven. Over het waarom van dit plotselinge afbreken tasten wij in het duister.

Het eerste deel van deze 'Derde Serie' is hoofdzakelijk autobiografisch. Het biedt een indringende getuigenis van de intensiteit van de persoonlijke inspanning die vereist is voor een alomvattend werk aan zichzelf. Daarna volgt een serie van vijf lezingen van Gurdjieff voor zijn New Yorkse groep waarin hij aanwijzingen en specifieke oefeningen geeft voor innerlijk werk. Het laatste deel omvat een onvoltooide verhandeling over 'De uiterlijke en de innerlijke wereld van de mens'.