Strafoverdracht op humanitaire gronden
Een onderzoek naar de mogelijkheden voor een humanitaire strafoverdracht
Nederland en strafoverdracht
Voor wie vastzit in het buitenland telt elke dag. De strafoverdracht van een veroordeelde Nederlander is complex en kent vele juridische en ethische afwegingen. Nederland sluit geen overbrengingsverdragen met landen die onze rechtsstatelijke normen niet respecteren uit zorg om niet medeverantwoordelijk te worden voor mensenrechtenschendingen. Maar juist in schrijnende omstandigheden rijst de vraag: zou strafoverdracht niet juist wél moeten plaatsvinden, om onmenselijke detentie te beëindigen?
Perspectief vanuit de rechtsstaat en de menselijke maat
Dit boek biedt praktische en juridische handvatten aan gedetineerden, familieleden, juristen, consulaire medewerkers en beleidsmakers. Het bevat een overzicht van alle verdragen die Nederland heeft gesloten, zowel binnen als buiten de EU, en het biedt een diepgaande analyse van de WOTS-procedures. Ook worden de mogelijkheden besproken wanneer verdragen ontbreken. Het is een actuele, juridisch onderbouwde en praktijkgerichte bijdrage aan het debat over internationale strafoverdracht met oog voor zowel de rechtsstaat als de menselijke maat.
‘Nederland laat gevangenen in het buitenland aan hun lot over. Dat is onmenselijk’
Interview met Rachel Imamkhan.
Lees hier verder.
Nederlandse veroordeelden in het buitenland: tijd voor humanitaire strafoverdracht
Waarom laat Nederland veroordeelde landgenoten soms jarenlang vastzitten in buitenlandse gevangenissen, zelfs als ze uitzichtloos zijn veroordeeld en er een overbrengingsverdrag bestaat? Advocaat en onderzoeker Rachel Imamkhan onderzocht in haar proefschrift of het Nederlandse beleid rond strafoverdracht in lijn is met internationale verdragen, mensenrechten en rechtsbeginselen. Haar conclusie is helder: Nederland handelt te restrictief en miskent de resocialisatie en humanitaire gronden, met schrijnende gevolgen voor veroordeelden.
Lees hier verder.
