Naar de eeuwige vrede
Aanleiding tot discussie over oorlog, vrede, globalisering en kosmopolitisme
Naar de eeuwige vrede is de vertaling van het boek Zum ewigen Frieden van Kant, dat in 1795 verschijnt als de Franse Revolutie nog in volle gang is.
Daardoor wordt het een populair geschrift. Ook de wereld na 11 september 2001 kan volgens talloze publicisten niet begrepen worden zonder verwijzing naar dit geschrift van Kant: het speelt een prominente rol in discussies over vraagstukken van oorlog en vrede, over de betekenis van de internationale rechtsorde en de Verenigde Naties, over mensenrechten en humanitaire interventies en over globalisering en kosmopolitisme.
Origineel: Zum ewigen Frieden
Vertaling: Thomas Mertens en Edwin van Elden
Voorwoord, inleiding & annotaties: Thomas Mertens
'Wij moeten in deze tijd misschien een voorbeeld nemen aan Kant. Hij was een echte kosmopoliet, niet alleen in zijn denken met boeken als Naar de eeuwige vrede schetste hij een ontwerp voor een wereld zonder oorlogen - maar ook in zijn gedrag. Kant zocht de vreemdelingen in zijn stad bewust op, en kon colleges geven over vreemde landen alsof hij er zelf geweest was.' - Frank Meester in de Volkskrant over thema Grenzen bij Maand van de Filosofie 2016.
'Baanbrekende tekst binnen de rechtsfilosofie, alsmede binnen het politiek liberalisme. [...] Dit handzame, uitstekend leesbare boekje is een fraaie uitgave van een nog altijd actueel werk. Er zal niet snel een betere editie komen en dat is ook helemaal niet nodig: deze editie is compleet genoeg.' – Splijtstof
'Dit meer dan twee eeuwen oude vredesvoorstel speelt nog steeds een sleutelrol in debatten over oorlog en vrede, de internationale rechtsorde en het zogenaamde kosmopolitisme.’ – Ludo Abicht in De Leeswolf
