Het Kristalpaleis
Een filosofie van de globalisering
Na het grote succes van Sferen past de spraakmakende Duitse filosoof zijn theorie toe op de actuele mondiale situatie. Sloterdijks stelling over globalisering luidt simpelweg: ons ‘wereldburgerschap’ is een fictie waarvan we al sinds de eerste ontdekkingsreizen in de ban zijn, maar die in onze tijd een acute betekenis krijgt.
Sloterdijk neemt het beroemde Londense Crystal Palace – ontworpen voor de eerste Wereldtentoonstelling in 1851 – als voorbeeld van de mondiale droom: een transparante, verlichte ruimte zonder grenzen, waarin de moderne mens zou willen wonen. Maar nemen de huidige westerse landen de grenzeloosheid van hun droom nog serieus, als miljarden wereldbewoners vergeefs aan de deur van het paleis kloppen?
De vraag is hoe lang deze droom nog stand kan houden in een wereld waarin het verlangen naar de ‘eigen plek’ snel terrein herovert. We hebben onze plaatsgebondenheid schromelijk onderschat. Peter Sloterdijk laat in zijn nieuwe boek de vanzelfsprekendheden van het globaliseringsproces op hun grondvesten schudden.
Het kristalpaleis is direct na verschijning in Duitsland wederom veelbesproken en een groot verkoopsucces. Zoals men van Sloterdijk gewend is, is het boek prachtig en beeldend geschreven. Een must voor iedereen die betrokken is bij het vraagstuk van de globalisering.
| Origineel: |
|
Im Weltinnenraum des Kapitals (2005) Vertaling: |
| Hans Driessen |
"Deze Sloterdijk is een verademing in vergelijking met de opgewonden standjes die het debat (in Nederland) de laatste tijd domineren." - Graa Boomsma in De Groene Amsterdammer
'Het kristalpaleis en Je moet je leven veranderen hebbben gedaan wat je van elk boek hoopt en wat laten we eerlijk zijn, praktisch nooit gebeurt: mijn wereldbeeld is er blijvend door veranderd. Met terugwerkende kracht kreeg die rare stijl een even rare charme. Er zit iets pesterigs in Sloterdijks neologistische huspot, maar nu de retoriek geenszins hol bleek,nam ik aan dat het de opzet was dat je om die malle fratsen grinnikte terwijl je gelijjktijdig verbluft was door de rake analyse: vrolijke wetenschap.' - Christiaan Weijts in De Groene Amsterdammer
