Sferen

Schuim is het tweede, afsluitende deel van Peter Sloterdijks magnum opus Sferen. Het extreme individualisme van onze tijd wordt hierin gevat in de metafoor van het schuim: de nieuwste verschijningsvorm van de sferen waarin de mens moet leven.

In Sferen vraagt Sloterdijk niet langer ‘Wat is de mens?’, maar ‘Waar is de mens?’ Mensen omhullen zich met ruimtelijke sferen (hun huis, een natie) om zich te beschermen tegen de anderen en tegen de wereld. Waar die sferen in het eerste historische deel nog immuunruimtes en onmetelijke globes waren, is voor de moderne mens het schuim het centrale beeld. De wereld valt in schuimbellen uiteen. Sloterdijk daagt ons uit na te denken over de plaats die we innemen op aarde.