Markies de Sade

Enkele jaren voor zijn dood in 1814 schrijft de libertijnse aristocraat markies de Sade in zijn testament dat er op zijn graf eikels moeten worden gezaaid. Hij wil namelijk dat de herinnering aan hem en zijn literatuur wordt uitgewist. 200 jaar laten blijkt dat die wens niet is uitgekomen. Sades naam leeft namelijk voort in de termen ´sadisme´ en ´sadomasochisme´, en wordt in verband gebracht met onder meer E.L. James (Vijftig tinten grijs) en Pauline Réage (Histoire d'O). Opvallend daarbij is dat men vaak stelt dat in Sades leven en werk het seksuele genot aan andermans pijn centraal staat. De illustere markies de Sade, zo wordt wel eens beweerd, geniet van het toebrengen of aanschouwen van pijn.

In zijn boek laat filosoof Lode Lauwaert zien dat Sade zich daar geenszins toe laat herleiden. Sade bevindt zich namelijk op een kruispunt waar meerdere takken van de westerse cultuurgeschiedenis samenkomen: Tom en Jerry, abstracte kunst, gnosticisme, Kants moraalfilosofie, romantiek, scholastiek, stoïcisme .... Voor een verkenning van die vertakkingen van de wondere wereld volgens Sade laat de aueur zich leiden door zes invloedrijke denkers: Klossowski, Blanchot, Bataille, Lacan, Barthes en Deleuze. Daardoor kan dit boek ook worden gelezen als een levendige en frisse inleiding via Sade op een rijk en begeesterend denken dat vaak als ontoegankelijk wordt beschouwd, maar dat na de Tweede Wereldoorlog meerdere jaren de Fransse intellectuele scene domineerde.