De woorden
Memoires van een mislukt wonderkind
Jean-Paul Sartre (1905-1980) geldt als een der belangrijkste schrijvers van de 20ste eeuw en de laatste maître à penser van onze tijd. In 'De woorden', de herinneringen aan zijn jeugdjaren, biedt hij een fascinerende blik op de oorsprong van zijn schrijverschap. Het is een uniek, wonderlijk en onbarmhartig eerlijk boek over de wording van zijn levenslange liefde voor het geschreven woord. Maar het is bovenal een meesterlijke zelfanalyse van een mens die zijn eigen dromen en tekortkomingen onder ogen ziet. Zelden was een literair zelfportret emotioneel en intellectueel zo waarachtig en overrompelend.
De grote Franse filosoof en schrijver (1905-1980) beschrijft hier de eerste tien jaren van zijn leven. Zijn grootvader Schweitzer (familie van Albert) heeft grote invloed op hem uitgeoefend, vooral via zijn bibliotheek: al spoedig leest hij alles daaruit, hoewel zijn voorkeur uitgaat naar stripboeken. Hij is uiterst behendig in het spelen van het lieve jongetje van de familie. De oudere Sartre spaart zich niet: hij was een komediant, die altijd met zichzelf bezig was, die geen gezag boven zich had en die dat later ook niet kon verdragen. Opgedeeld in twee episoden: 'Lezen' en 'Schrijven'. Boeiend om de grote filosoof te leren kennen als een verwend, intellectueel, eenzaam jongetje dat zich in zijn komedie-spelen en zijn fantasie compenseert. Over het geheel vrij toegankelijk, hier en daar iets minder gemakkelijk leesbaar door de filosofische bespiegelingen van de oudere Sartre, waarin men trouwens goed de thema's uit de romans kan herkennen. Herziene druk met een mooi bijgepunte vertaling en enkele zwartwitillustraties.
- Biblion recensie, Redactie
