David Hume

De 'Dialogues Concerning Natural Religion' van de Schotse filosoof David Hume (1711 - 1776) vormen de neerslag van een levenslange interesse in het verschijnsel religie.

Hume had de reputatie verworven een scepticus en atheïst te zijn. Edmund Burke, fundamentalist van christelijke huize en naamgever van de neoconservatieve Burke-Stichting, liet aan James Boswell weten dat hij alleen het woord tot Hume richtte omdat de omgangsvormen dat nu eenmaal vereisten.
Toch werd bij de begrafenis van Hume het volgende stukje conversatie gehoord en voor het nageslacht bewaard: "Ah, (says one) he was an Atheist. No matter, (says another) he was an honest man." En het Parijs van de Verlichting sprak over hem als Le Bon David.

In zijn 'Gesprekken over de Natuurlijke Religie' bediscussieert en bekritiseert Hume de pogingen religieuze waarheden langs rationele weg te bewijzen, daarbij duidelijk makend dat niet-rationele wegen al helemaal niet bewandeld kunnen worden.
Zijn overwegingen zijn van een onvermoede actualiteit en raken aan menig kernthema van het huidige debat over zin en onzin der religie. Met zijn ironische spreekwijze heeft Hume daarbij menig lezer op het verkeerde been gezet.

Het boek, dat bij zijn verschijning direct grote indruk maakte op Immanuel Kant, geldt als een van de klassiekers in de geschiedenis van de Westerse filosofie.