Liefde in tijden van oorlog

‘Je kon condooms kopen bij de Chinees, daar hingen ze in strippen bij de toonbank. Dat zag er grappig uit, zo’n Chinees meisje dat tussen die strippen door keek als door een gordijntje. Maar als je de winkel inliep om er eentje te kopen, lachte ze je uit. Ik kocht geen condooms vanwege die grinnikende meisjes.’

Taboedoorbrekend 

Tijdens de koloniale oorlog 1945 -1949 onderhielden tal van Nederlandse soldaten in Nederlands-Indië seksuele contacten met lokale vrouwen. Niet zelden werd hieruit een kind geboren. Liefde in tijden van oorlog is het eerste boek over dit uiterst gevoelige onderwerp. Vanaf 1945 stuurde Nederland 120.000 militairen naar Nederlands-Indië. Na hun vergeefse strijd tegen de Indonesische onafhankelijkheid keerden de manschappen vanaf 1949 terug naar huis. Daar trouwden de meeste van deze jonge mannen en stichtten een gezin.

'Bezetterskinderen'

De teruggekomen soldaten verzwegen voor hun nieuwe gezin dat ze al vader waren: onze jongens hadden in Indonesië naar schatting duizenden zwangere vrouwen en half-Nederlandse kinderen bij hun moeders achtergelaten. Vanwege hun lichte huid liepen deze 'bezetterskinderen' in het nieuwe Indonesië de kans op vijandige reacties. Hoe kan het dat alle betrokkenen zoveel jaar lang hun lippen stijf op elkaar hebben gehouden? Aan de hand van uitvoerig historisch onderzoek en gesprekken met betrokkenen beschrijven Annegriet Wietsma en Stef Scagliola nu in Liefde in tijden van oorlog een aspect van de Nederlandse koloniale geschiedenis waarvoor alle partijen tot nu toe de ogen gesloten hielden: seksualiteit in het leger, verboden liefdes en ongewenste zwangerschappen, en de lange zoektochten van deze verzwegen kinderen naar hun onbekende Nederlandse vaders. 

In de pers

“Met prijzenswaardige, soms haast encyclopedische grondigheid leggen de schrijfsters een mijnenveld bloot van tropische erotiek, de hang naar genegenheid, prostitutie, geslachtsziekten, repatriëring, de benarde positie van Indo’s, spijtoptanten en de behoefte aan een gekende vader. Het [boek] is een indringende inventaris van een deel van onze koloniale erfenis. – **** John Jansen van Galen  (het Parool, 30 januari 2014).