Publieke ernstpercepties van criminaliteit en het verband met televisiegebruik

In dit boek presenteert de auteur de resultaten van haar onderzoek naar publieke ernst percepties van criminaliteit en de mogelijke implicaties voor het beleid. Het onderzoek naar publieke ernstpercepties van criminaliteit is gegroeid vanuit het idee van het belang van de stem van het publiek in het beleid en kent een lange traditie. Meer bepaald kan een inzicht in publieke percepties over de ernst van criminaliteit nuttig zijn in verschillende beleidsfasen in de criminologische en strafrechtelijke sfeer. Sinds het pionierswerk van Sellin en Wolfgang (1964), is er in de jaren zeventig en tachtig een omvangrijke hoeveelheid literatuur verschenen over ernstpercepties van criminaliteit. Ondanks deze vaststelling werd de laatste dertig jaar echter nog maar weinig gepubliceerd over dit thema, en in Europa werd dit onderwerp slechts zelden onderzocht. Bovendien bevat het onderzoekdomein een aantal conceptuele en methodologische tekortkomingen.

Opvallend binnen het publieke opinieonderzoek in de criminologie in het algemeen, en in het onderzoek naar percepties over criminaliteit in het bijzonder, is bovendien de vaststelling dat onderzoekers slechts zelden het mediagebruik van respondenten bestuderen, ondanks dat is gebleken dat mensen hun informatie over criminaliteit voornamelijk halen uit de massamedia. Vanuit deze achtergrond streeft de auteur in dit boek twee doelstellingen na:

1) de onderzoekstraditie naar de gepercipieerde ernst van misdrijven nieuw leven inblazen en introduceren in België,
2) met de cultivatietheorie als achterliggend kader nagaan in welke mate ernstpercepties samenhangen met televisieblootstelling.

Hiertoe zette de auteur een representatief survey-onderzoek bij 1.278 Vlamingen op en voerde ze een kwantitatieve inhoudsanalyse uit van 154 uren algemene televisie-inhoud en 15.756 nieuwsitems. De bevindingen van dit onderzoek tonen de wetenschappelijke waarde en beleidsrelevantie aan van het openen van de ‘black box’ van ernstpercepties en geven mede invulling aan het debat over de rol die de publieke opinie kan en mag hebben in het criminaliteitsbeleid. De auteur stelt op basis van de resultaten bovendien het idee van klassieke cultivatie aan de kaak en levert nuttige inzichten aan over de functie en de inhoud van het televisienieuws in de samenleving.