Als de graankorrel niet sterft

Openbaring betreft de boodschap van een waarheid die groter is dan we misschien aankunnen. Het betekent een inbreuk op de orde die we in het dagelijks leven nastreven en is in dat opzicht een trauma, dat dwingt tot een herziening van ons bestaan. Onze moderne cultuur heeft het echter verbannen uit het rijk van rationaliteit en wetenschap.

Dit essay gaat het trauma van openbaring niet uit de weg, maar zoekt het op. Want kan onze humaniteit wel zonder openbaring? Slagen we erin werkelijk mens te zijn nadat we openbaring succesvol uit onze cultuur hebben verdreven?