Geschiedenis van de Nederlanden

De moeilijk toegankelijke, waterrijke delta van Schelde, Maas en Rijn aan de westkust van Europa was oorspronkelijk een verre, nauwelijks bewoonde uithoek. In de late Middeleeuwen ontwikkelden de ‘Lage Landen’ zich echter tot een verstedelijkt kerngebied, dat een brugfunctie vervulde tussen Frankrijk, Duitsland en Engeland. In politiek opzicht vormden zij slechts gedurende korte tijd een eenheid, maar toch vertoonden zij in hun globale historische ontwikkeling, naast grote verschillen, veel gemeenschappelijke kenmerken. Zo valt over de geschiedenis van de Nederlanden een boeiend verhaal van eenheid en verscheidenheid te vertellen. Van oudsher bestaat voor die veelzijdige geschiedenis grote belangstelling en er is ook veel over geschreven. Maar overzichtswerken die de gehele regio in alle verscheidenheid en gemeenschappelijkheid beschrijven zijn zeldzaam. In de Geschiedenis van de Nederlanden schetsen acht vooraanstaande historici uit Noord en Zuid, onder redactie van Hans Blom en Emiel Lamberts, binnen het raamwerk van de staatkundige geschiedenis, de hoofdlijnen van de sociale, economische, godsdienstige en culturele ontwikkelingen, met de nodige aandacht voor de Europese context.

Auteurs

De Geschiedenis van de Nederlanden wordt geschreven door L.J.R. Milis, W.P. Blockmans, A.Th. van Deursen, P. Janssens, J. Roegiers, N.C.F. van Sas, J.C.H. Blom en E. Lamberts.